Er is een macabere beleggerswijsheid die de afgelopen weken snel aan populariteit heeft gewonnen: pas als alle hoop verloren is, kunnen de beurskoersen weer omhoog. Als wanhoop de enig overgebleven emotie is, als niemand meer weet waar het herstel vandaan kan komen, dan – en geen dag eerder – is het dieptepunt van de crisis bereikt. Zolang er nog beleggers zijn met een sprankje hoop, zullen de beurskoersen telkens weer opveren en bereikt de markt de bodem niet. Eerst totale uitzichtloosheid, daarna pas het herstel.
De stelling is natuurlijk net zo wetenschappelijk als het ingestraalde water van Jomanda. Maar als paradox is ze toch leerzaam. Want als alle hoop verdwenen is, biedt juist deze beurswijsheid het eerste sprankje hoop, waarmee de kans op herstel dus toch weer verkeken is. Wie erin gelooft, kan nooit op redding rekenen.
Lees hier verder...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten