Een half jaar geleden leek de toekomst voor de banken bijzonder somber. Bijna zonder uitzondering waren ze in de financiële problemen gekomen. Ze kregen de schuld van de kredietcrisis. En politici en toezichthouders liepen zich warm om de bijl in hun bedrijfsmodel te zetten.
Geen enorme bonussen meer voor management en handelaren. Geen grote risico’s meer op de balans. Nieuwe, snoeiharde regels moesten de sector in het gareel krijgen en een volgende kredietcrisis voorkomen. De perverse slemppartij op Wall Street, de Londense City en de Zuid-as in Amsterdam was voorgoed voorbij.
Wouter Bos suggereerde een paar maanden geleden zelfs een om grote banken een kopje kleiner te maken. “Hoe groter de bank, hoe groter het risico”, zei hij. “ Dat wil ik niet nog eens meemaken.’’ Als een bank te groot is om failliet laten gaan omdat dan het hele financiële stelsel kopje onder gaat, dat is die bank eigenlijk gewoon te groot. In de ideale situatie zijn er geen ‘systeembanken’ en kan de overheid met de armen over elkaar toekijken als er eentje omvalt. Bos kreeg enthousiaste bijval van PvdA-Kamerlid en econoom Paul Tang.
Theoretisch hadden de PvdA-ers helemaal gelijk. Maar in de praktijk valt het niet mee om de handen voor hun idee op elkaar te krijgen. Tang voorspelde dat al in NRC Handelsblad: “De idee van klein en veilig zal door de sector niet juichend ontvangen worden”. In Europa vonden zij blijkbaar ook geen medestanders. We hebben althans weinig meer van het plan gehoord.
Lees hier verder...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten