Nog even en het is weer business as usual voor de banken. Politici praten over nieuwe regels maar doen weinig. Waar blijft die harde aanpak van de banken?
vrijdag 28 augustus 2009
Uitgehongerde overheid
De overheid is helemaal terug. Na decennia van marginalisering door Ronald Reagan, Margaret Thatcher en hun volgelingen heeft de overheid zich tijdens de kredietcrisis weer van haar beste kant laten zien.
Zonder miljarden aan staatssteun was in de bankensector het licht uitgegaan. Zonder nog meer miljarden aan extra overheidsuitgaven was de recessie een echte depressie geworden. En zonder de agressieve, vaak onorthodoxe interventies van centrale banken was het financiële stelsel tot stilstand gekomen. In tijden van nood blijkt de markt toch niet op eigen benen te kunnen staan en moet de overheid met een oplossing komen.
Dat smaakt naar meer. ‘Als de politiek deze grote kredietcrisis zo adequaat kan tackelen, dan is dat een voorbeeld voor andere problemen’, stelde Kees Koedijk, decaan van de economiefaculteit van de Universiteit van Tilburg en penningmeester van het CDA, in december 2008.
Politici lopen zich al warm om, zodra het stof van de kredietcrisis is gaan liggen, het roer in economie en samenleving weer stevig in handen te nemen. De rol van de aandeelhouder moet worden ingeperkt. Toezicht en regulering zijn de nieuwe buzz-woorden. En hardnekkige maatschappelijke problemen kunnen op een krachtige aanpak rekenen van een overheid die dankzij de aanpak van de financiële crisis stijf staat van de testosteron.
Het primaat van de politiek is terug. Nederland, hou je vast, vadertje Staat komt eraan!
Lees hier verder...
Zonder miljarden aan staatssteun was in de bankensector het licht uitgegaan. Zonder nog meer miljarden aan extra overheidsuitgaven was de recessie een echte depressie geworden. En zonder de agressieve, vaak onorthodoxe interventies van centrale banken was het financiële stelsel tot stilstand gekomen. In tijden van nood blijkt de markt toch niet op eigen benen te kunnen staan en moet de overheid met een oplossing komen.
Dat smaakt naar meer. ‘Als de politiek deze grote kredietcrisis zo adequaat kan tackelen, dan is dat een voorbeeld voor andere problemen’, stelde Kees Koedijk, decaan van de economiefaculteit van de Universiteit van Tilburg en penningmeester van het CDA, in december 2008.
Politici lopen zich al warm om, zodra het stof van de kredietcrisis is gaan liggen, het roer in economie en samenleving weer stevig in handen te nemen. De rol van de aandeelhouder moet worden ingeperkt. Toezicht en regulering zijn de nieuwe buzz-woorden. En hardnekkige maatschappelijke problemen kunnen op een krachtige aanpak rekenen van een overheid die dankzij de aanpak van de financiële crisis stijf staat van de testosteron.
Het primaat van de politiek is terug. Nederland, hou je vast, vadertje Staat komt eraan!
Lees hier verder...
donderdag 27 augustus 2009
Wordt dit onze nieuwe ECB-president?
Mario Draghi heeft de beste papieren om Jean Claude Trichet op te volgen. Maar kan de euro een Italiaanse ECB-president wel aan? Een Duitser lijkt verstandiger. Of wordt het weer een Nederlander?
PLUS: diashow!
woensdag 26 augustus 2009
Wereldhandel iets minder extreem laag
Het ging in juni net weer iets minder dramatisch slecht met de handel in de wereld. Hoera!
Banken komen er mee weg
Een half jaar geleden leek de toekomst voor de banken bijzonder somber. Bijna zonder uitzondering waren ze in de financiële problemen gekomen. Ze kregen de schuld van de kredietcrisis. En politici en toezichthouders liepen zich warm om de bijl in hun bedrijfsmodel te zetten.
Geen enorme bonussen meer voor management en handelaren. Geen grote risico’s meer op de balans. Nieuwe, snoeiharde regels moesten de sector in het gareel krijgen en een volgende kredietcrisis voorkomen. De perverse slemppartij op Wall Street, de Londense City en de Zuid-as in Amsterdam was voorgoed voorbij.
Wouter Bos suggereerde een paar maanden geleden zelfs een om grote banken een kopje kleiner te maken. “Hoe groter de bank, hoe groter het risico”, zei hij. “ Dat wil ik niet nog eens meemaken.’’ Als een bank te groot is om failliet laten gaan omdat dan het hele financiële stelsel kopje onder gaat, dat is die bank eigenlijk gewoon te groot. In de ideale situatie zijn er geen ‘systeembanken’ en kan de overheid met de armen over elkaar toekijken als er eentje omvalt. Bos kreeg enthousiaste bijval van PvdA-Kamerlid en econoom Paul Tang.
Theoretisch hadden de PvdA-ers helemaal gelijk. Maar in de praktijk valt het niet mee om de handen voor hun idee op elkaar te krijgen. Tang voorspelde dat al in NRC Handelsblad: “De idee van klein en veilig zal door de sector niet juichend ontvangen worden”. In Europa vonden zij blijkbaar ook geen medestanders. We hebben althans weinig meer van het plan gehoord.
Lees hier verder...
Geen enorme bonussen meer voor management en handelaren. Geen grote risico’s meer op de balans. Nieuwe, snoeiharde regels moesten de sector in het gareel krijgen en een volgende kredietcrisis voorkomen. De perverse slemppartij op Wall Street, de Londense City en de Zuid-as in Amsterdam was voorgoed voorbij.
Wouter Bos suggereerde een paar maanden geleden zelfs een om grote banken een kopje kleiner te maken. “Hoe groter de bank, hoe groter het risico”, zei hij. “ Dat wil ik niet nog eens meemaken.’’ Als een bank te groot is om failliet laten gaan omdat dan het hele financiële stelsel kopje onder gaat, dat is die bank eigenlijk gewoon te groot. In de ideale situatie zijn er geen ‘systeembanken’ en kan de overheid met de armen over elkaar toekijken als er eentje omvalt. Bos kreeg enthousiaste bijval van PvdA-Kamerlid en econoom Paul Tang.
Theoretisch hadden de PvdA-ers helemaal gelijk. Maar in de praktijk valt het niet mee om de handen voor hun idee op elkaar te krijgen. Tang voorspelde dat al in NRC Handelsblad: “De idee van klein en veilig zal door de sector niet juichend ontvangen worden”. In Europa vonden zij blijkbaar ook geen medestanders. We hebben althans weinig meer van het plan gehoord.
Lees hier verder...
Abonneren op:
Posts (Atom)