China speelt weer vals

Een paar jaar leek het er op alsof China langzaam afstapte van het starre wisselkoersbeleid. Maar sinds de crisis zijn we weer terug bij af. Daarmee wordt de kiem gelegd voor de volgende crisis.

Een ding weten we zeker sinds de crisis: het Chinese beleid om de eigen munt kunstmatig goedkoop te houden, destabiliseert de wereldeconomie. Het maakt de Chinese producten goedkoop, het buitenland duur en is zo een belangrijke oorzaak van het grote tekort op de Amerikaanse handelsbalans.
China is de fabriek van de wereld geworden omdat er zo goedkoop geproduceerd kan worden. Maar dat is geen toevalligheid. De Chinese autoriteiten hebben er met hun agressieve wisselkoersbeleid eigenhandig voor gezorgd.
Om stijging van de yuan te voorkomen moet de Chinese overheid continu dollars opkopen, en die vervolgens beleggen op de kapitaalmarkten van de Verenigde Staten. Zonder dat overschot aan dollars was de rente in de VS in de jaren voor de crisis niet zo laag geweest, en was ook de kredietgroei in dat land nooit zo uit de hand gelopen.
Het verhaal van het ontstaan van de kredietcrisis kan dus net zo goed beginnen bij het wisselkoersbeleid van China, als bij de subprime-hypotheken van de Amerikanen.
Geen wonder dat Amerikaanse politici al enige jaren protesteren tegen het goedkope-yuan-beleid van China. Begin dit jaar nog riep de kersverse minister van Financiën Tim Geithner China op om de ‘manipulatie van de munt’ te staken. Een oproep die slecht viel bij de regeringsfunctionarissen daar.
Zij wezen erop dat de teugels al enkele jaren werden gevierd in China. Sinds midden 2005 is de yuan niet meer gekoppeld aan alleen de dollar, maar aan een mandje van valuta, waarin ook de euro, de yen en de Zuid-Koreaanse won zitten.
En de vaste wisselkoers van de yuan ten opzicht van dit mandje – en dus ook ten opzichte van de dollar – mag langzaam stijgen. De Chinese munt steeg van 0,12 dollar per yuan in 2005 tot ruim 0,14 dollar in de zomer van 2008, een appreciatie van meer dan vijftien procent.
Dat was niet genoeg om het handeloverschot van China zichtbaar te verminderen, maar zonder de waardestijging van de yuan waren de handelsstromen nog onevenwichtiger geweest.

Lees hier verder...